యుద్ధం చేద్దాం

చస్తూ బతకొద్దు ప్రతీక్షణం,
బతకడానికి రోజూ చావాల్సిన పనిలేదు.
బడిపిల్లలం కాదుకదా మనం,
బూచోడున్నాడని జడుసుకు చావడానికి.
ఎవడో కనుబొమ్మ లెక్కుపెట్టాడని,
స్వాభిమాన శిరస్త్రాణం పాదాక్రాంతం చేస్తే ఎలా?

పుట్టుక ఒక్కసారే,చావూ ఒక్కసారే,
ఈ జనన,మరణాల మద్య జీవితం కదనుతొక్కాలి.
చిరిగిన చొక్కాకాదు జీవితం,
కుట్లు వేసుకుంటూ గడిపెయ్యడానికి.
ఆవులుకూడా కొమ్ములెత్తుకునే తిరుగుతాయ్,
కసాయి కత్తి గొంతుకోసేవరకు.
మనకెందుకయ్యా ఇంత భయం,
నిజం నిర్భయంగా చెప్పడానికి.

తప్పెక్కడో... ఈరోజు డిల్లీలో జరిగింది,
రేపు నీ చెల్లే కావొచ్చు,మీ గల్లీలోనే కావొచ్చు,
అందుకే చెబుతున్నాను మిత్రమా...
తప్పు ఎక్కడ జరిగినా తుప్పు వదిలించాలి.
అది ఒక వ్యక్తైనా, ఒక వ్యవస్థైనా.

తిరుగుతున్న ఫాను ఎక్కడ పడుతుందోనని, 
అరగంటకోసారి లైటేసి చూస్తూవుంటే,
అది జాగ్రత్త కాదు, 
జడుపుకత్తితో చేసుకున్న ఆత్మహత్య.

అందరం కాలం విత్తుకి పుట్టిన మొక్కలమే,
కొన్ని కంచెముళ్ళ మొక్కలున్నాయని,
తిరిగి మట్టిపొరల్లోకి వెళతామా???
జనన,మరణాల మద్య స్వచ్చందంగా ఎదగటం మనహక్కు.
బ్రహ్మరాసిన మన తలరాత మీద,
ఎవడో మూర్ఖుడు పిచ్చిగీత గీస్తానంటే
వాడి చేతివేళ్ళని,చీపురుపుల్లల్లా విరిచెయ్యాలిగా...
ఒకడు చంపితే హత్య,
లక్షమంది లక్ష్యంగా చంపితే యుద్ధం.
రండి.... యుద్ధం చేద్దాం.
=============================================
తేదీ: 22.01.2013