"ఏరా అబ్బాయ్, ఏటి కత... మాంచి స్పీడుమీద ఉన్నావ్? ఏటో తెగ రాసేస్తున్నావ్?" అన్నాడు బాబాయ్ స్టడీ రూములోకి అడుగుపెడుతూ...
"ఏం లేదు బాబాయ్, చచ్చిపోతున్న తెలుగుని ఎలా బతికించాలా అని మా ఫెండ్సు మొత్తం నిన్న డిస్కస్ చేసాం. దానిగురించే ఏం చేద్దామా... అని ప్లానింగ్ చేస్తున్నాను." అన్నాడు అబ్బాయ్ పుస్తకాన్ని పక్కన పెడుతూ...
"ఏటి తెలుగు సచ్చిపోతుందా? ఆ తెలుగుని బతికిస్తారా? అబ్బో... పెద్ద ఫోగ్రామే..." అన్నాడు బాబాయ్.
"వెటకారాలెందుగ్గానీ, ఇంతకీ విషయం చెప్పు." అన్నాడు అబ్బాయ్.
"నాదెగ్గిర ఏటుంటాయిరా అబ్బాయ్ ఇసేసాలు. నీ దగ్గిరున్న ఇవరాలే... నేను తెలుసుకునే, తలుసుకునే ఇసేసాలు." అన్నాడు బాబాయ్ నింపాదిగా...
"అవే నన్ను మింగేసే పిశాచాలు." మనసులో అనుకున్నాడు అబ్బాయ్.
"అసలు ఇంతకీ మీకొచ్చిన అబ్జెక్సను ఏటి? తెలుగు సచ్చిపోతుంది అని ఎలా డిసైడింగు సేసారు? ఆ ఇవరాలు కూతంత ఇడమర్సి సెప్పు. నాకూ జెనరల్ నాలెజ్జి కావాలి గదా" అన్నాడు బాబాయ్.
"నీకెప్పుడూ పక్కోడి విషయాలేగా కావల్సింది. ముఖ్యంగా నా పని చెడగొట్టడం నీ పని" అన్నాడు అబ్బాయ్ చిరాగ్గా... మళ్లీ తనే మొదలెడుతూ...
"మూడేళ్ల పిల్లల్నించి కాన్వెంట్ లో పడేసి, తెలుగు మాట్లాడితే కొడతాం అని భయపెడుతున్నారు. అన్నీ టెక్నికల్ స్టడీసు ఇంగ్లీష్ లోనే నేర్పిస్తున్నారు. టీ.వీ. యాంకరింగ్ ఆ వెధవ ఇంగ్లీషులోనే, ఆఫీసుల బయట నోటీసులు, నింపాలనుకున్న ప్రతీ అప్లికేషనూ ఇంగ్లీషులోనే, డాక్టర్ రాసే ప్రిస్క్రిప్షను, చివరికి పలకరింపులుకూడా ఇంగ్లీషులోనే, ఇద్దరూ తెలుగువాళ్లే అయినా వచ్చీ,రాని ఇంగ్లీషులో మాట్లాడతారే తప్ప తెలుగు వాడరే... మరి ఇది తెలుగు చచ్చిపోవడం కాదా?" అని ఆవేశంగా ప్రశ్నించాడు అబ్బాయ్.
"ఓహో... ఈటన్నిటి వల్ల తెలుగు సచ్చిపోతుందన్నమాట, మరి బతికించాలంటే ఏటి సేస్తే బాగుంటాదో... అది కూడా ఏమైనా ప్లానింగు సేసేరా? లేదా?" అన్నాడు బాబాయ్.
"అదే ప్లానింగ్ చేస్తున్నాను. ఇప్పటికే చాలా పాయింట్లు నోట్ చేసి పెట్టాను.
1) చదువులు తెలుగులోనే కొనసాగాలి. అవి ఎంత పెద్ద చదువులైనా సరే...
2) ఇంగ్లీషు న్యూస్ పేపర్లు, ఇంగ్లీషు చానెల్స్ బంద్ చెయ్యాలి. తెలుగువి మాత్రమే చాలు.
3) టీ.వీ.ప్రోగ్రాముల్లో తెలుగు మాత్రమే మాట్లాడాలి.
4) ప్రతీ నోటీసు తెలుగులోనే డిస్-ప్లే చెయ్యాలి.
5) డాక్టర్ల ప్రిస్క్రిప్షన్ తెలుగులోనే రాయాలి.
6) ప్రతీ అప్లికేషన్ తెలుగులోనే ఉండాలి.
7) ముఖ్యంగా ప్రతీవాడు తెలుగులోనే మాట్లాడాలని ఒక చట్టం తేవాలి.
ఇలాంటివి చాలా ఉన్నాయి. బాబాయ్, ఇలాగ కనక చేసామంటే తెలుగు వెలిగిపోదా మన రాష్ట్రమంతా..." అన్నాడు అబ్బాయ్.
"తెలుగు వెలిగిపోద్ది, రాష్ట్రం తగలడిపోద్ది" అన్నాడు బాబాయ్.
"అదేంటి బాబాయ్, అంత మాటనేసావ్" అన్నాడు ఆశ్చర్యంగా అబ్బాయ్.
"మరింకేట్రా అబ్బాయ్, నా సిన్నప్పుడు ఎవడూ ఊరు దాటేవోడు కాదు. పదో క్లాసు సదివితే... ఆడేదో కలెట్రు అయిపోయినట్టు ఆలమ్మ,బాబూ సంకలు గుద్దీసుకునేవోరు. మరిప్పుడో... ఊర్లేటి, రాష్టాలు కూడా దాటేస్తున్నారు. కొందరైతే దేశాలే దాటెల్లిపోతున్నారు. అప్పుడు ఒక్కడు సంపాయిత్తే, పది మంది తినీవోరు. ఇప్పుడు ఇద్దరు నాలుగు సేతుల్తో సంపాయిత్తే నలుగురు తిండి కష్టంగా గడుస్తుంది. మరింకో దేశమెల్లాక నీ గొడవేటో, ఆడికి... ఆడి బాదేటో నీకు తెలవొద్దేట్రా. వండినదానికి ఇచ్చే డబ్బులుకన్నా, ఆడు ఒడ్డించేదానికే డబ్బులిస్తార్రా అబ్బాయ్. మన వరాలమ్మ ఇడ్లీ కొట్టుకి, పైవ్ స్టార్ ఓటేలుకి తేడా ఏటుండదు... ఆడు అదే మినప్పప్పు, ఉప్పుడు నూక వాడతాడు. కాకపోతే మంచి గుడ్డలేసుకుని, రెండు సెంచాలు ఎట్టి, ఇడ్లీ ఒక ప్లేటులోని... సెట్నీ, సాంబారు సెరో కప్పులోని ఇస్తాడు. అంతే తేడా. కేవలం బాస తెలీక, తెలిసిన ఇసయాల్ని నలుగురికి సెప్పలేక, ఆడెవడో నవ్వుతాడని ఈడు పీలింగు అయిపోయి ఎదుగు,బొదుగులేని జీవితాలు సాలామంది గడుపుతున్నారు. ఇప్పుడిప్పుడే కూతంత ఆలోసన మొదలయ్యింది.ఆడి కాలికి దెబ్బ తగిందనుకో అమ్మా అనే అరుస్తాడు, అప్పుడు తెలుగు మాట్టాడని సెప్పక్కర్లేదు. ఎంచేతంటే బాధ, ఆనందం బయటికి సెప్పాలంటే, దగ్గరోల్లతో పంచుకోవాలంటే మాత్రు బాసే అనువుగా ఉంటదని ఆల్లకీ తెలుసు." అన్నాడు బాబాయ్. మళ్లీ తనే...
"అంతెందుకు ఇప్పుడు నువ్వు సెప్పిన మాటలన్నీ... ఇంగిలీసు లేకుండా మాట్టాడి సూడు, నీగ్గనక అర్దమయితే నాకు సెప్పు. బాసంటే నాటకాల్లో పద్యాల్లాగ మాట్టాడ్డం కాదురా... నువ్వేటి సెప్పాలనుకుంటన్నావో ఎదుటోడికి పూర్తిగా సెప్పగలిగేది బాస. మూడేల్ల గుంటడికి కూడా ఇంగిలీసు నేర్పిస్తన్నారంటే, దానవసరం ఎంతుందో తెలవాలి గదా. హెలిమెట్టు ఎట్టుకోపోతే పైను ఏస్తాం అంటే, ఆల్లకేదో నష్టం అనిగాదు. భయంతోనైనా బతికుంటారని. అందుకే తెలుగు మాట్టాడితే కొడతాం అంటారు. ఎదుటోడు తెలుగోడైనా, ఇంగిలీసు మాట్టాదేది... గొప్పకోసం కాదురా, నాలుగుసార్లు అలా మాట్టాడితే కూతంత అలవాటవుద్ది, తప్పులేవైనా వుంటే ఆడు సరిసేస్తాడని... " అన్నాడు బాబాయ్.
"ఇంజినీరు, డాట్రు, లాయరూ తెలుగులో సదువుకుంటే... అబ్బాయ్, మన సదువులు మనకి తప్ప ఇంకోడికి అర్దం కావు. డాట్రు రాసిన సీటీలో మందులు మనూర్లోనే తయారు సేసుకోవాల్సొస్తాది. అంటే ఆకు పసర వైద్యం లాగన్నమాట." అన్నాడు బాబాయ్. మళ్లీ తనే...
"ఒకప్పుడు పక్కూర్లోవాడు ఉత్తరం రాస్తే, మనూరికి రావడానికి వారం పట్టీది. మరిప్పుడు మన సిన్నపాప ఇక్కడ కంపూటార్లో కొడితే, అక్కడ ఆల్ల పెద్దమ్మ కూతురు బెంగులూర్లో సదివి జవాబిచ్చేత్తంది. కాలం పరిగెత్తీటప్పుడు, మారీటప్పుడు మనల్ని మనం మార్సుకోవాల. టీ.వీల్లో ఎక్కడో జరిగే కిరికెట్టు మాచి, అక్కడెక్కడో జరుగుతున్న యుద్దాలు, డిల్లీలో పెదానమంత్రి మాటలు ఇయన్నీ సూపించీటప్పుడు తెలుగో,తెలుగో అంటే కుదురుద్దేట్రా... ఇయన్నీ కావాలి అన్నప్పుడు మనంకూడా మారాలి. లేదంటే అదుగో ఈదరుగుమీద కూసొని గవ్వలాట, ఈదిసివర కులాయికాడ కుమ్ములాట, సారా సాపుకాడ బూతుపాట తప్పా మనకింకేటి తెల్దు." అన్నాడు బాబాయ్. అబ్బాయ్ ముఖం నల్లగా మారిపోయింది.
"అందుకే పుట్టినూరు మీద ఇష్టమున్న, అక్కడ పాడి,పంట ఉన్న అయ్యన్నీ ఒగ్గీసి ఇలా పట్నం ఒచ్చేను. పిల్లల్ని సదివిస్తన్నాను. మీ నాన్న నువ్వు దూరంగా ఉన్నావని ఎన్నిసార్లో నాకాడ ఏడ్సాడు, అయినా నువ్వు నాలుగు ముక్కలు నేర్సుకోవాలని గుండె రాయిసేసుకున్నాడు. అలాగని ఒగ్గీకుండా మీ పిన్ని పాపలిద్దరికీ తెలుగు రాయడం,సదవడం నేర్పించింది. నువ్వు ముందే నేర్సుకున్నావు. ఇలాగ నేర్సుకోవాల... అప్పుడు తెలుగు సచ్చిపోదురా, నువ్వన్నట్టు ఎలుగుతూనే ఉంటది. తెలంగాణ తెలుగులో కాస్త ఉరుదూ కలుసుద్ది, అక్కడ నిజామోల్లు ఏలేరు కాబట్టి... సీమ తెలుగులో కూతంత అరవం కలుసుద్ది,ఆల్లతో యాపారాలు సేస్తారు కాబట్టి... మనకి కూతంత ఒడ్డి బాస ఒస్తది, ఒడ్డోల్ల ఒడ్డునే ఉన్నాం కాబట్టి... ఇయన్నీ సర్దుకుపోయే ఇసయాలేగానీ, తన్నుకుసచ్చే యవ్వరాలు కాదు. సచ్చిపోతుంది బాస కాదురా అబ్బాయ్, బతకాలన్న ఆశ... మనిసికీ,మనిసికీ మద్య బందం... మనుసుల మద్యే ఉన్నా మనిసి అనేవోడు కనపడతాడనే ఆశ... ఆటిని బతికించండ్రా." అన్నాడు బాబాయ్ ఒణుకుతున్న కంఠంతో
"జంగిల్ అనేది హిందీ పదం, దాన్నిప్పుడు ఇంగిలీసులో వాడుకోవచ్చు అంటన్నారంట... అలాగ పదాలు కలుపుకుంటూపోతే అన్ని బాసలు ఒక్కటేరా అబ్బాయ్." అని అక్కడ్నించీ వెళ్లిపోయాడు బాబాయ్.
ఆలోచనలో పడ్డాడు అబ్బాయ్...
=====================
Date: 12.07.2014
"ఏం లేదు బాబాయ్, చచ్చిపోతున్న తెలుగుని ఎలా బతికించాలా అని మా ఫెండ్సు మొత్తం నిన్న డిస్కస్ చేసాం. దానిగురించే ఏం చేద్దామా... అని ప్లానింగ్ చేస్తున్నాను." అన్నాడు అబ్బాయ్ పుస్తకాన్ని పక్కన పెడుతూ...
"ఏటి తెలుగు సచ్చిపోతుందా? ఆ తెలుగుని బతికిస్తారా? అబ్బో... పెద్ద ఫోగ్రామే..." అన్నాడు బాబాయ్.
"వెటకారాలెందుగ్గానీ, ఇంతకీ విషయం చెప్పు." అన్నాడు అబ్బాయ్.
"నాదెగ్గిర ఏటుంటాయిరా అబ్బాయ్ ఇసేసాలు. నీ దగ్గిరున్న ఇవరాలే... నేను తెలుసుకునే, తలుసుకునే ఇసేసాలు." అన్నాడు బాబాయ్ నింపాదిగా...
"అవే నన్ను మింగేసే పిశాచాలు." మనసులో అనుకున్నాడు అబ్బాయ్.
"అసలు ఇంతకీ మీకొచ్చిన అబ్జెక్సను ఏటి? తెలుగు సచ్చిపోతుంది అని ఎలా డిసైడింగు సేసారు? ఆ ఇవరాలు కూతంత ఇడమర్సి సెప్పు. నాకూ జెనరల్ నాలెజ్జి కావాలి గదా" అన్నాడు బాబాయ్.
"నీకెప్పుడూ పక్కోడి విషయాలేగా కావల్సింది. ముఖ్యంగా నా పని చెడగొట్టడం నీ పని" అన్నాడు అబ్బాయ్ చిరాగ్గా... మళ్లీ తనే మొదలెడుతూ...
"మూడేళ్ల పిల్లల్నించి కాన్వెంట్ లో పడేసి, తెలుగు మాట్లాడితే కొడతాం అని భయపెడుతున్నారు. అన్నీ టెక్నికల్ స్టడీసు ఇంగ్లీష్ లోనే నేర్పిస్తున్నారు. టీ.వీ. యాంకరింగ్ ఆ వెధవ ఇంగ్లీషులోనే, ఆఫీసుల బయట నోటీసులు, నింపాలనుకున్న ప్రతీ అప్లికేషనూ ఇంగ్లీషులోనే, డాక్టర్ రాసే ప్రిస్క్రిప్షను, చివరికి పలకరింపులుకూడా ఇంగ్లీషులోనే, ఇద్దరూ తెలుగువాళ్లే అయినా వచ్చీ,రాని ఇంగ్లీషులో మాట్లాడతారే తప్ప తెలుగు వాడరే... మరి ఇది తెలుగు చచ్చిపోవడం కాదా?" అని ఆవేశంగా ప్రశ్నించాడు అబ్బాయ్.
"ఓహో... ఈటన్నిటి వల్ల తెలుగు సచ్చిపోతుందన్నమాట, మరి బతికించాలంటే ఏటి సేస్తే బాగుంటాదో... అది కూడా ఏమైనా ప్లానింగు సేసేరా? లేదా?" అన్నాడు బాబాయ్.
"అదే ప్లానింగ్ చేస్తున్నాను. ఇప్పటికే చాలా పాయింట్లు నోట్ చేసి పెట్టాను.
1) చదువులు తెలుగులోనే కొనసాగాలి. అవి ఎంత పెద్ద చదువులైనా సరే...
2) ఇంగ్లీషు న్యూస్ పేపర్లు, ఇంగ్లీషు చానెల్స్ బంద్ చెయ్యాలి. తెలుగువి మాత్రమే చాలు.
3) టీ.వీ.ప్రోగ్రాముల్లో తెలుగు మాత్రమే మాట్లాడాలి.
4) ప్రతీ నోటీసు తెలుగులోనే డిస్-ప్లే చెయ్యాలి.
5) డాక్టర్ల ప్రిస్క్రిప్షన్ తెలుగులోనే రాయాలి.
6) ప్రతీ అప్లికేషన్ తెలుగులోనే ఉండాలి.
7) ముఖ్యంగా ప్రతీవాడు తెలుగులోనే మాట్లాడాలని ఒక చట్టం తేవాలి.
ఇలాంటివి చాలా ఉన్నాయి. బాబాయ్, ఇలాగ కనక చేసామంటే తెలుగు వెలిగిపోదా మన రాష్ట్రమంతా..." అన్నాడు అబ్బాయ్.
"తెలుగు వెలిగిపోద్ది, రాష్ట్రం తగలడిపోద్ది" అన్నాడు బాబాయ్.
"అదేంటి బాబాయ్, అంత మాటనేసావ్" అన్నాడు ఆశ్చర్యంగా అబ్బాయ్.
"మరింకేట్రా అబ్బాయ్, నా సిన్నప్పుడు ఎవడూ ఊరు దాటేవోడు కాదు. పదో క్లాసు సదివితే... ఆడేదో కలెట్రు అయిపోయినట్టు ఆలమ్మ,బాబూ సంకలు గుద్దీసుకునేవోరు. మరిప్పుడో... ఊర్లేటి, రాష్టాలు కూడా దాటేస్తున్నారు. కొందరైతే దేశాలే దాటెల్లిపోతున్నారు. అప్పుడు ఒక్కడు సంపాయిత్తే, పది మంది తినీవోరు. ఇప్పుడు ఇద్దరు నాలుగు సేతుల్తో సంపాయిత్తే నలుగురు తిండి కష్టంగా గడుస్తుంది. మరింకో దేశమెల్లాక నీ గొడవేటో, ఆడికి... ఆడి బాదేటో నీకు తెలవొద్దేట్రా. వండినదానికి ఇచ్చే డబ్బులుకన్నా, ఆడు ఒడ్డించేదానికే డబ్బులిస్తార్రా అబ్బాయ్. మన వరాలమ్మ ఇడ్లీ కొట్టుకి, పైవ్ స్టార్ ఓటేలుకి తేడా ఏటుండదు... ఆడు అదే మినప్పప్పు, ఉప్పుడు నూక వాడతాడు. కాకపోతే మంచి గుడ్డలేసుకుని, రెండు సెంచాలు ఎట్టి, ఇడ్లీ ఒక ప్లేటులోని... సెట్నీ, సాంబారు సెరో కప్పులోని ఇస్తాడు. అంతే తేడా. కేవలం బాస తెలీక, తెలిసిన ఇసయాల్ని నలుగురికి సెప్పలేక, ఆడెవడో నవ్వుతాడని ఈడు పీలింగు అయిపోయి ఎదుగు,బొదుగులేని జీవితాలు సాలామంది గడుపుతున్నారు. ఇప్పుడిప్పుడే కూతంత ఆలోసన మొదలయ్యింది.ఆడి కాలికి దెబ్బ తగిందనుకో అమ్మా అనే అరుస్తాడు, అప్పుడు తెలుగు మాట్టాడని సెప్పక్కర్లేదు. ఎంచేతంటే బాధ, ఆనందం బయటికి సెప్పాలంటే, దగ్గరోల్లతో పంచుకోవాలంటే మాత్రు బాసే అనువుగా ఉంటదని ఆల్లకీ తెలుసు." అన్నాడు బాబాయ్. మళ్లీ తనే...
"అంతెందుకు ఇప్పుడు నువ్వు సెప్పిన మాటలన్నీ... ఇంగిలీసు లేకుండా మాట్టాడి సూడు, నీగ్గనక అర్దమయితే నాకు సెప్పు. బాసంటే నాటకాల్లో పద్యాల్లాగ మాట్టాడ్డం కాదురా... నువ్వేటి సెప్పాలనుకుంటన్నావో ఎదుటోడికి పూర్తిగా సెప్పగలిగేది బాస. మూడేల్ల గుంటడికి కూడా ఇంగిలీసు నేర్పిస్తన్నారంటే, దానవసరం ఎంతుందో తెలవాలి గదా. హెలిమెట్టు ఎట్టుకోపోతే పైను ఏస్తాం అంటే, ఆల్లకేదో నష్టం అనిగాదు. భయంతోనైనా బతికుంటారని. అందుకే తెలుగు మాట్టాడితే కొడతాం అంటారు. ఎదుటోడు తెలుగోడైనా, ఇంగిలీసు మాట్టాదేది... గొప్పకోసం కాదురా, నాలుగుసార్లు అలా మాట్టాడితే కూతంత అలవాటవుద్ది, తప్పులేవైనా వుంటే ఆడు సరిసేస్తాడని... " అన్నాడు బాబాయ్.
"ఇంజినీరు, డాట్రు, లాయరూ తెలుగులో సదువుకుంటే... అబ్బాయ్, మన సదువులు మనకి తప్ప ఇంకోడికి అర్దం కావు. డాట్రు రాసిన సీటీలో మందులు మనూర్లోనే తయారు సేసుకోవాల్సొస్తాది. అంటే ఆకు పసర వైద్యం లాగన్నమాట." అన్నాడు బాబాయ్. మళ్లీ తనే...
"ఒకప్పుడు పక్కూర్లోవాడు ఉత్తరం రాస్తే, మనూరికి రావడానికి వారం పట్టీది. మరిప్పుడు మన సిన్నపాప ఇక్కడ కంపూటార్లో కొడితే, అక్కడ ఆల్ల పెద్దమ్మ కూతురు బెంగులూర్లో సదివి జవాబిచ్చేత్తంది. కాలం పరిగెత్తీటప్పుడు, మారీటప్పుడు మనల్ని మనం మార్సుకోవాల. టీ.వీల్లో ఎక్కడో జరిగే కిరికెట్టు మాచి, అక్కడెక్కడో జరుగుతున్న యుద్దాలు, డిల్లీలో పెదానమంత్రి మాటలు ఇయన్నీ సూపించీటప్పుడు తెలుగో,తెలుగో అంటే కుదురుద్దేట్రా... ఇయన్నీ కావాలి అన్నప్పుడు మనంకూడా మారాలి. లేదంటే అదుగో ఈదరుగుమీద కూసొని గవ్వలాట, ఈదిసివర కులాయికాడ కుమ్ములాట, సారా సాపుకాడ బూతుపాట తప్పా మనకింకేటి తెల్దు." అన్నాడు బాబాయ్. అబ్బాయ్ ముఖం నల్లగా మారిపోయింది.
"అందుకే పుట్టినూరు మీద ఇష్టమున్న, అక్కడ పాడి,పంట ఉన్న అయ్యన్నీ ఒగ్గీసి ఇలా పట్నం ఒచ్చేను. పిల్లల్ని సదివిస్తన్నాను. మీ నాన్న నువ్వు దూరంగా ఉన్నావని ఎన్నిసార్లో నాకాడ ఏడ్సాడు, అయినా నువ్వు నాలుగు ముక్కలు నేర్సుకోవాలని గుండె రాయిసేసుకున్నాడు. అలాగని ఒగ్గీకుండా మీ పిన్ని పాపలిద్దరికీ తెలుగు రాయడం,సదవడం నేర్పించింది. నువ్వు ముందే నేర్సుకున్నావు. ఇలాగ నేర్సుకోవాల... అప్పుడు తెలుగు సచ్చిపోదురా, నువ్వన్నట్టు ఎలుగుతూనే ఉంటది. తెలంగాణ తెలుగులో కాస్త ఉరుదూ కలుసుద్ది, అక్కడ నిజామోల్లు ఏలేరు కాబట్టి... సీమ తెలుగులో కూతంత అరవం కలుసుద్ది,ఆల్లతో యాపారాలు సేస్తారు కాబట్టి... మనకి కూతంత ఒడ్డి బాస ఒస్తది, ఒడ్డోల్ల ఒడ్డునే ఉన్నాం కాబట్టి... ఇయన్నీ సర్దుకుపోయే ఇసయాలేగానీ, తన్నుకుసచ్చే యవ్వరాలు కాదు. సచ్చిపోతుంది బాస కాదురా అబ్బాయ్, బతకాలన్న ఆశ... మనిసికీ,మనిసికీ మద్య బందం... మనుసుల మద్యే ఉన్నా మనిసి అనేవోడు కనపడతాడనే ఆశ... ఆటిని బతికించండ్రా." అన్నాడు బాబాయ్ ఒణుకుతున్న కంఠంతో
"జంగిల్ అనేది హిందీ పదం, దాన్నిప్పుడు ఇంగిలీసులో వాడుకోవచ్చు అంటన్నారంట... అలాగ పదాలు కలుపుకుంటూపోతే అన్ని బాసలు ఒక్కటేరా అబ్బాయ్." అని అక్కడ్నించీ వెళ్లిపోయాడు బాబాయ్.
ఆలోచనలో పడ్డాడు అబ్బాయ్...
=====================
Date: 12.07.2014
No comments:
Post a Comment